1 -به کودک خود برچسب نزنند.

2 - او را با کودکان دیگر مقایسه نکنند.

3  -بیش از حد توان او از او انتظار نداشته باشند.

4 -طبیعت کودک خود را (درون‌گرا و برون‌گرا) ، نفی نکنند

5  -از حمایت بیش ازحد کودک خود بپرهیزند.

6  -به جای او تصمیم نگیرند و به جای او مشکلاتش را حل نکنند.

7  -از احساس دل‌سوزی، ترحم و مداخله‌ی حمایت‌گرانه پرهیز کنند.

8  -از محکوم کردن او در نزد دیگران به ویژه همسالان اجتناب کنند.

9 - همه‌ی خواسته‌ها و توقعات فرزند خود را برآورده نکنند.

10 - تا حد امکان او را تنبیه بدنی نکنند.

11- از کلمات توهین‌آمیز و سبک پرهیز کنند.

12- حس انتقام و کینه‌توزی را به او القا نکنند

13-قوانین و مقررات مدرسه را در نزد کودک به تمسخر نگیرند.

14-مشکلات عاطفی کودک را در نزد او بیان نکنند.

15- از پاداش‌هایی که جنبه‌ی رشوه و باج‌خواهی دارد، پرهیز کنند

16-از آموزش‌های زودرس و یا دیررس، به ویژه در مسائل جنسی، به کودکان پرهیز کنند.

17-از سرکوب نیازهای کودکان خودداری کنند.

18-با همه‌ی فرزندان خود با روش یکسان برخورد نکنند و انتظار یکسان نیز نداشته باشند.

19-در برابر کودک از نزاع و درگیری بین خود و همسرشان خودداری کنند.

20-از یاری کردن دائمی کودک در انجام تکالیف درسی او خودداری کنند.

21-از جهت دادن و برجسته کردن استعدادهای خاص او زودتر از موعد خودداری کنند.

22- سوالات و کنجکاوی‌های مربوط به مسائل جنسی او را سرکوب نکنند.

منبع: برگرفته از کتاب" هشدارها و نکته های تربیتی " - دکتر عبد العظیم کریمی